Morris in Genf

Νομίζω θα αρχισω να ξεχναω να σκεφτομαι.
Η βαρεμαρα χτυπαει κοκκινο και καθε φορα που συμβαινει αυτο, η υπνηλια την ακολουθει κατα ποδας. Ωιμε!
Δυστυχισμενα δυστυχισμενα πλασματα, που για υψηλοτερες πνευματικες διεργασιες δεν εχετε κατανοηση, που οι πυλες του φιλοσοφημενου νου θα παραμενουν αιωνια κλειστες! Δυστυχισμενα πλασματα, τοση γνωση σάς στερειται, τοση σοφια σταζει σπαταλα και περναει φευγαλεα απο τα αναισθητα ωτα σας, χωρις να προκαλεσει την παραμικρη συγκινηση, χωρις να διεγειρει ουτε ενα κυτταρο ανθρωπινης συγκινησης.
Ποιός θεος σας καταραστηκε, ανθρωποειδη κελυφη, να μην εχετε σκια δικη σας, στου ηλιου τη θωρια να τρεμετε, μπροστα στις νεφελες της ληθης να κυρτωνετε υποτακτικα τη ραχη... Υπηρετες της ιδιας σας πειθαρχημενης απαθειας, ζωντα ζωα που ζουν χωρις ζωη, κογχες αδειες μεσα σε ωμα κουφαρια, βλεμματα φτωχα καθε σπιθας, θωρηκτα ακινητοποιημενα στην ανεση της αδρανειας. Ω πλασματα της νυχτας δυστυχισμενα, στα Ταρταρα γεννηθηκατε, σε κώμα μεσα ζειτε και απο αποριας αθλιο κυμα θα πνιγειτε. ΖωΥφια, καταθλιπτικες υπαρξεις, για μια τελευταια φορα σας καλω στον χορο της ζωης, της μουσικης, των αισθησεων, εδω που ολα εχουν το χρωμα του μελιου που πηγαζει απο την πευκη, που ο κεδρος δινει τους αρωματικους χυμους του για προσκεφαλο στους φιλοσοφους, που απο τα ρυακια των ορεων κυλαει το νερο της γνωσης. Σε σας φωναζω, σε ωτα μη ακουοντα, οφθαλμοι αώματοι, μυτες απονεκρωμενες και γλωσσες γυμνες απο τραγουδια. Σε σας φωναζω, πλασματα που τα χερια σας ουτε ενα πουπουλο κοσμει, που τα ποδια σας ριζωμενα στις πλαγιες, σας βροχοι αεναης ακινησιας στεκουν.
Που ψυχη τε και σωματι φυλακισμενοι, στα δεσμα ενος Δεσμώτη που εσεις διαλλεξατε, που μπροστα στην ομορφια του κοσμου απαθεις αλλου κοιτατε.
Ω πλασματα δυστυχισμενα, αμοιροι σκλαβοι των ψυχων σας, αφου τοση ωρα σας καλω και με απογνωση φωναζω, αφου λοιπον στις θεσεις σας πεισματικα εμμενετε, σε χωματα αμμωδη και αλλοιωμενα, τοτε λοιπον αναρωτιεμαι μηπως η μοιρα αυτη σας αξιζει, αυτην διαλλεξατε, αυτην εκλεξατε, αυτην εξυψωσατε σε βαθρο χρυσαφενιου βασιλεα...
Εχετε γεια! πλασματα της αβυσσου, της απυθμενης βλακειας, του ανειπωτα ραθυμου ποδοβολητου ζαλισμενου κοπαδιου προβατων, μεινετε στις στον δικο σας κοσμο και αφηστε με εμενα πισω, να χορευω με τις μουσες.